Columns, artikelen & foto's

In het stadsdeel Tan Phu van Ho Chi Minh City is Tan Ky Tan Quy een belangrijke verbindingsweg met het centrum. De hele dag raast het verkeer over de niet erg brede weg: toeterende, stinkende stadsbussen en aftandse vrachtwagens, taxi’s en vooral motorfietsen en scooters. Die laatste produceren een constante en luide uitstoot van geluid. In de spits rijden ze bijna wiel aan wiel en bij de verkeerslichten klonteren ze samen tot een ondoordringbare kluwen. En dan zijn er ook nog de vliegtuigen die tot ’s avonds laat laag over de wijk vliegen en het nodige geluid toevoegen.
Tan Ky Tan Quy is een lange weg met meer dan duizend huisnummers. Aan beide zijden bevindt zich een onafgebroken rij winkeltjes, bedrijfjes, werkplaatsen, eettentjes, biljartcentra en cafés, gemarkeerd door schreeuwerige reclameborden en lichtreclames: vooral kledingzaken, telefoonwinkels, kruideniertjes en kapsalons. Op één plaats wordt die rij onderbroken door een gigantisch grote begraafplaats, waar de weg dwars doorheen loopt. Zo op het eerste gezicht is er weinig ruimte meer voor nieuwe teraardebestellingen.
De cafés worden voornamelijk bezocht door mannen. Ze drinken er ijskoffie, leggen een kaartje met vrienden of spelen een bordspel dat enigszins op dammen lijkt. Mannen zijn ook de belangrijkste bezoekers van de biljartcentra. Ze spelen carambole of poolbiljart. Vrouwen zie je er zelden, die laten hun haar en nagels liever verzorgen in een van de vele kapsalons.