Onze Tjerk

Zou het nog doorgaan: de gekozen burgemeester? Als het gaat om boodschappen doen bij Albert Heijn, abortus, euthanasie, orgaandonatie, kinderen fokken, school, op skivakantie gaan enz. is elke burger vrij om te kiezen, maar een burgemeester kiezen schijnt een Erg Groot Probleem te zijn. In Den Haag bakkeleien ze erover; hier in Vlaardingen weten we: zo’n goeie hebben we nog nooit gehad!

We hebben namelijk een hardwerkende burgemeester gekozen. Regelmatig zie ik ‘s avonds licht branden in zijn kamer aan de Markt en dat betekent – tenzij de werksters vergeten zijn het licht uit te doen – dat onze gekozen burgemeester nog aan het werk is. Hij laat ook overal zijn gezicht zien in de stad: of het nu bij de eerste huwelijksvoltrekking in het Delta Hotel is, de uitreiking van de Geuzenpenning, de Open Dag van de Norfolkline of de Oekraïnedag van de stichting Spoetnik: Tjerk is er.

Ja, het is een actief baasje, onze gekozen burgemeester. Je vraagt je af: komt die man nog wel eens thuis om het vlees te snijden? Weliswaar verdient een burgemeester een flinke duit geld, maar als je dat omslaat over het aantal werkuren, zou dat aardig kunnen tegenvallen. En een gemakkelijk baan is het ook al niet. Wie je allemaal niet tevreden moet stellen: burgers, zakenlui, ambtenaren, wethouders, raadsleden, middenstand, jongeren – een eindeloze rij Vlaardingers die allemaal wat anders willen.

Maar aan de andere kant: vergeleken met het buitenland heeft hij het stukken gemakkelijker. Zijn collega van Rondon in Colombia werd in maart 2002 doodgeschoten. Het was de zesde keer in dat land dat een burgemeester werd vermoord. De burgemeester van Tochtepec in Mexico moest in datzelfde jaar halsoverkop zijn stad ontvluchten uit angst voor de bevolking. Die verdacht de burgemeester ervan geld uit de gemeentekas te hebben gestolen.

Daarentegen lijkt zijn Praagse collega Pavel Bem wel een beetje op hem. Hij vermomde zich als buitenlander om na te gaan of taxichauffeurs toeristen tillen. En jawel hoor, voor de heenreis naar de Praagse Burcht moest hij zes keer de normale prijs betalen, en bij de terugreis werd hij opgelicht met de wisselkoers toen hij in euro’s wilde betalen.

Dat moet onze Tjerk ook eens een keer doen. Zich vermommen, zijn fiets een dagje thuis laten staan en op een brommertje over de Hoogstraat sjezen – op een tijdstip dat dit verboden is. Kijken of de stadswachten, desnoods oom agent, er iets van zeggen.

  • Geen Trackbacks
  • Reacties (0)
  1. Nog geen reacties