Hoera, vakantie!

De komende twee maanden zult u mijn column moeten missen. Niet omdat ik al die tijd vakantie heb (was het maar waar), maar omdat de krant – zoals dat heet – op zomeromvang overgaat. Dat is een dure uitdrukking voor: minder pagina”s telt. Wij journalisten zeggen: de komkommertijd is aangebroken. Tweede Kamer en (plaatselijk) gemeenteraad zijn op reces, dus van die kant droogt het nieuwsaanbod op.

Vroeger werd dat gecompenseerd met artikeltjes over de hoogste zonnebloem of de grootste gevangen vis. Populair op onze redactie waren ook strandreportages, maar dan moest het kwik minstens ver boven de twintig graden staan. Over het lokale terrasleven verscheen ook elk jaar wel een verhaal in de krant. Niet dat het veel nieuws opleverde, maar de krant moet vol, niet waar? Of zoals een collega na een dag noeste arbeid fluitend placht te zeggen: do-re-mi-fa-sol, weer een krantje vol.

Voordat ik op vakantie ga, wil ik wat rechtzetten. In mijn column van 9 juni schoor ik alle Vlaardingse ambtenaren over één kam. Ik beschuldigde hen ervan hun werkdag te vullen met koffiedrinken, lunchen of ATV-en. Dat was tegen het zere been van stadsarchivaris Harm Jan Luth. Hij liet mij per e-mail weten dat ik andere ervaringen met ambtenaren van het stadsarchief en archeologie heb gehad.

Dat kan kloppen, want inderdaad: de keren dat ik het stadsarchief nodig had (onder andere bij de voorbereiding van de praatshow De kinderen van ‘68), was de medewerking meer dan optimaal. En sinds mijn entree als journalist in Vlaardingen heb ik ook talloze contacten gehad met het ‘wandelend archief van Vlaardingen’, de onlangs veel te vroeg overleden Matthijs Struijs. Vooral als hij op zoek ging naar nog onbekende gegevens, wist hij van geen ophouden.

Hadden alle Vlaardingse ambtenaren maar die instelling, wat zou Vlaardingen dan een paradijs zijn. Dan zou de afdeling burgerzaken nooit geteisterd zijn geweest door wachttijden, oplopend tot enkele uren. Dan zouden brieven naar de gemeente in een vloek en een zucht worden beantwoord en zeker niet kwijtraken. Dan zou elke scheefliggende stoeptegel worden rechtgelegd, nog voordat er iemand over gestruikeld was. Of schop ik nu de niet-archief ambtenaren tegen de schenen?

Maar ja, paradijzen bestaan niet. Alhoewel… mijn vakantiebestemming komt aardig in de buurt.

  • Geen Trackbacks
  • Reacties (0)
  1. Nog geen reacties