Verboden woorden*

Sommige woorden moesten verboden worden: ‘Leuk’ bijvoorbeeld. Zo levert de vraag ‘Hoe was je vakantie?’ steevast het antwoord ‘Leuk’ op (ook als het twee weken achter elkaar heeft geregend).
– ‘Hoe gaat het op je werk?’
‘Leuk.’
– ‘Hoe is het thuis?’
‘Leuk.’
– ‘Ik heb een nieuw vriendinnetje.’
‘Oh ja? Leuk.’
– ‘Ik geef volgende week een feestje. Kom je ook?’
‘Ja, tuurlijk, leuk.’
Evenzeer wekt het woord relatie mijn irritatie (goh, dat rijmt, zou ik een dichter zijn?). Meneer Philips en meneer Shell hebben relaties. Ze nemen die regelmatig mee uit lunchen ten bedrage van, ik doe een gooi, 250 euro per couvert. Na afloop schudden ze elkaar een beetje doezelig van te veel wijn de hand met een vet contract in hun binnenzak. Maar gewone mensen hebben geen relaties, ze hebben een vriendje, vriendinnetje, echtgenote, wopper, maîtresse of verloofde.
‘Doei’ en ‘doeg’ zouden ook op de Index moeten staan. Die laatste afscheidsgroet klinkt als een schorre zeeman die na een avondje boemelen op de kaai het Wilhelmus probeert te zingen. En ‘doei’ deugt ook niet, het rijmt op ‘woei’, wat betekent: rampspoed. Fiets in de sloot, dakpan op je hoofd, auto geplet onder een omgewaaide boom: zoiets. Maar dat wens je iemand toch niet toe bij het vertrek?
‘Hoe gaat het me je?’, zou ook verboden moeten worden. Als ik naar waarheid antwoord, lopen de vraagstellers geschrokken weg. Zeg ik ‘Uitstekend’, dan kijken ze mij ongelovig aan. En geef ik het standaard-antwoord ‘Goed’, dan reageren ze met een uiteenzetting van een half uur over trendy huisinrichting, exotische vakantiebestemmingen, spannende vakantiebelevenissen, de genoegens van joggen, modieuze kleding en andere moderne ongemakken.
Acute huiduitslag krijg ik bij de warme bakker, waar te jonge meisjes, gekleed in te grote pitpoes-overalls, mij na het afrekenen van mijn volkorentarwe (want ik eet gezond) op een slijmerig EO-toontje ‘Een heel fijn weekend’ wensen. ‘Dank je wel’, brom ik dan, want die meisjes kunnen er ook niets aan doen, dat op mijn bureau een stapel correctiewerk wacht van artikelen over de meest idiote onderwerpen, geschreven door hele en halve analfabeten.
Laat ook niemand tegen mij zeggen ‘Zo kwam het (tenminste) op mij over’, want dan komt er iets over mij, waar ze bij de vredesbeweging nog nooit van gehoord hebben. Je oom en tante uit Australië komen over; je wint de jackpot in de Postcodeloterij – dan weet je niet wat je overkomt -; op de woelige baren komen hoge golven over het scheepsdek, en sommige muren kom je nooit en te nimmer over, maar bij de eerstgenoemde betekenis ga ik echt… nou ja, dat kan ik beter niet zeggen.
De ergste woordcombinatie, eentje waarop eigenlijk de doodstraf zou moeten staan, is natuurlijk ‘best wel’. Zo heb ik ooit een vrouw, wier huwelijk op de klippen was gelopen, wier ouders een verkeersongeluk hadden gehad, wier huis was afgebrand (ik chargeer, maar zoiets was het wel) met een ernstig gezicht op de televisie horen verklaren: ‘Ik ben best wel een beetje verdrietig.’

Nou folks, dat was het dan weer voor deze week. Hardstikke doei!

 * Overal waar ‘hij’ staat, moet uiteraard ‘hij’ worden gelezen.

PS Inmiddels staat ook het woordje oké op mijn index: een reactie die bij iedere mededeling past. Oké?

  • Geen Trackbacks
  • Reacties (1)
    • Simone
    • 9 februari 2014 2:38pm

    Haha geweldig!!!!!