Kinderleed

Wie zou de uitvinder van de ballonnenwedstrijd zijn? Zo’n wedstrijd waarbij kinderen een ballonnetje aan een touwtje krijgen – het liefst het touwtje stevig om de pols gebonden ter voorkoming van een vroegtijdige ontsnapping – om het kostbare kleinood vervolgens op bevel van een volwassene op een door hem vastgesteld tijdstip aan het luchtruim toe te vertrouwen.
Ik probeer me te verplaatsen in de psyche van zo’n kind. Je krijgt een mooi ballonnetje dat – in de woorden van Toon Hermans – ‘vrolijk danst in de wind’. Daar word je zelf ook een beetje vrolijk van. Je krijgt de neiging om te gaan dansen. Je kunt je ogen niet afhouden van dat magische voorwerp dat de wetten van de zwaartekracht tart. Hoe graag zou je het naar je kamertje thuis meenemen om het daar aan je ledikant te bevestigen.
Maar dat gebeurt niet. Je ouders maken aan het touwtje een kaartje vast waarop ze je naam en adres hebben geschreven. Je denkt: da’s handig voor het geval ik de ballon zou verliezen. Dan kan de eerlijke vinder het terugbrengen. Maar dat is niet de bedoeling. Je ouders vertellen je dat je meedoet aan een wedstrijd. Langzaam begint het tot je door te dringen: je moet dadelijk afstand doen van je vriendje.
Vanaf dat moment kruipen de wijzers van de klok tergend langzaam naar het tijdstip van lancering. De executieplaats vult zich met tientallen andere kinderen die jouw smartelijke levensles dadelijk gaan delen. Dan neemt de beul het woord. De ballon die de langste afstand aflegt, blijkt goed te zijn voor een prijs. De man vertelt het op een toon alsof hij de eerste ruimtevlucht naar de maan aankondigt.
Maar je deelt zijn enthousiasme niet. Liever had je nu de kindertelefoon gebeld om te klagen over deze flagrante vorm van kindermishandeling – van zinloos geweld. Je overweegt weg te lopen van je ouders, die blijkbaar in het complot zitten. Je voelt je o zo Alleen op de Wereld. De tranen wellen op achter je ogen. Maar er is geen ontkomen aan. Het aftellen begint: 5 – 4 – 3 – 2 – 1. En dan kiezen tientallen ballonnetjes het luchtruim.
De uitvinder van de ballonnenwedstrijd moet wel een kinderhater zijn. Hoeveel tere kinderzieltjes zou hij al beschadigd hebben? Ik stel voor om dit onmens aan een ballon vast te maken en de lucht in te sturen. Het liefst bij een stevige oostenwind, zodat zijn vliegreis ergens boven de Atlantische Oceaan eindigt. En tegen die kindertjes zou ik willen zeggen: stuur het kaartje stiekem naar je tante in Australië met het verzoek het te retourneren naar de organisatoren.
Wedden dat je de wedstrijd wint?

  • Geen Trackbacks
  • Reacties (0)
  1. Nog geen reacties