Sollicitatie

Twee opmerkingen vooraf: Elke overeenkomst met bestaande personen, situaties of gebeurtenissen berust op louter opzet. In de tweede plaats: telkens wanneer ik het persoonlijk voornaamwoord ‘hij’ gebruik, bedoel ik ook ‘hij’ en niet ‘hij of zij’.

Beste jongens, lieve meisjes, geachte ouders, weledelgeboren c.q. weledelgeleerde c.q. weledelzeergeleerde collega’s (resp. zonder doctorstitel, doctorandus en doctor), hoogedelgestrenge directeur.

Dit wordt een afscheidstoespraak. Ik ga de School voor journalistiek verlaten. Dat komt zo: ik ben 52 jaar en dan wil je wel eens wat anders in het leven. Dus ik heb gesolliciteerd naar een andere baan.

Ik had hier natuurlijk kunnen blijven lesgeven. Maar dan moet ik nog dertien jaar van gezeur van collega’s aanhoren, die de huidige generatie studenten een stelletje lapzwanzen vinden.

Want toen zij jong waren: toen hadden we nog idealen. Ze citeren moeiteloos Das Kapital van Karl Marx en L’etre et le neant van Jean Paul Sartre. Ja, van de achterflap.

Ze vertellen spannende verhalen over protestdemonstraties, die door de politie uit elkaar geslagen en gespoten werden. Ja, dat lazen ze in de krant.

En ze scheppen op over de seksuele revolutie, hoe vaak en met wie ze het deden. Ja, in hun natte dromen.

Ik had natuurlijk een bedrijfje kunnen beginnen – bijvoorbeeld in nieuwsberichten. Want dat is een gewild artikel bij onze studenten. Daar is, denk ik, veel geld mee te verdienen. Ik schrijf gewoon een stel standaardberichten en verkoop die. Bijvoorbeeld volgens het schema x wil y, want er wordt heel wat afgewild in ons land; of: Onderzoek bij z naar lekken, want er wordt heel wat gelekt in ons land.

Ik had natuurlijk in de politiek kunnen gaan. Dat is gemakkelijker dan je denkt. Je bezoekt gewoon regelmatig de ledenvergaderingen van een politieke partij (het dondert niet welke partij) – Je zegt om de haverklap ‘Het kan toch niet zo zijn dat…’. Met zo’n bezweringsformule krijg je iedereen plat in dit land. En voordat je er erg in hebt, ben je minister van verkeer, want daar heeft iedereen wel verstand van.

Ik had natuurlijk kunnen solliciteren naar de eerder vacante functie van directeur van de School voor journalistiek. Maar dan had ik nou in een kamertje gezeten en was om de haverklap lastig gevallen door docent A die op hoge toon roept dat hij niet meer kan samenwerken met collega B, of een student die klaagt dat de uitslag van het tentamen internationale politiek pas bekend was nadat het hertentamen was geweest.

Ik had hier op school natuurlijk projectleider kunnen worden van het project onderbouw, bovenbouw, studievoortgang of hoe al die projectjes ook moge heten. Lekker alleen in een kamertje zitten, geleerde zinnen overschrijven uit het standaardwerk Beknopte theoretische huppeldepup van professor zo-en-zo. Een mooi lettertje erover heen, een paar statistiekjes, een cartoon (voor de broodnodige variatie) en klaar is Kees.

Ik had natuurlijk systeembeheerder kunnen worden, want met de milleniumwisseling in zicht is er grote behoefte aan whizzkids. Gewoon een cursusje van drie maanden volgen. En je rijdt de rest van je leven in een vette Saab en brabbelt in een soort jargon, dat mij altijd doet denken aan peuters die de eerste geheimen van de Nederlandse taal ontrafelen.

Dat had allemaal gekund, maar nou zat ik laatst de krant te lezen (dat doe ik zo nu en dan) en toen viel mijn oog op een advertentie. Wat ik daar las…

– Een baan in een inspirerende omgeving.
– Bij een professionele organisatie, bemensd met kwalitatief hoogwaardige medewerkers die flexibel en breed inzetbaar zijn.
– Met een managementteam dat naast een leidinggevende en coachende rol een functie heeft als laatste juridische check.
– Met een innovatief en informeel team van gemotiveerde, enthousiaste en goed opgeleide collega’s, die zich richten op het jaar 2020
– Een veelzijdige, verantwoordelijke en operationele functie in een creatief en praktijkgericht werkveld.
– In een klimaat dat ruimte biedt aan eigen initiatief en uitnodigt tot ontplooiing van mijn eigen kwaliteiten.

Nou, zo’n baan valt toch niet te versmaden.
Dus, beste jongens en meisjes, na de vakantie zie ik jullie weer terug. 

  • Geen Trackbacks
  • Reacties (0)
  1. Nog geen reacties