Columns, artikelen & foto's

Van 14 juni tot 13 augustus 2016 ben ik op vakantie in Nederland. Columns uit Thailand verschijnt daardoor niet. Ter vervanging schrijf ik een Bericht uit Holland. Voor alle Columns uit Thailand, klik hier.

Bericht uit Holland 45 (bonus)
Vlaardingen, 13 augustus – Was het een bitterzoete afscheidsgroet of een weinig subtiele wraakoefening omdat ik aan het eind van de week Nederland de rug zou toekeren? Woensdag geselde een venijnige poolwind mijn magere lijf. Brak door mijn pantser van zomerpantalon, jack, pullover, overhemd, hemd (geen T-shirt). Ik liep te rillen op straat, want niet dik genoeg genoeg gekleed. Had natuurlijk bij de eerste rilling rechtsomkeer moeten maken om mij in wintertenue te hijsen. Maar liep manmoedig door. Hoe dom! Ik dagdroomde over erwtensoep en oliebollen. Over schaatsen op de Kralingseplas en met een sleetje van het talud van de Rotterdamsedijk (Schiedam) roetsen. Hoe toepasselijk. Update: Donderdagochtend kwam er nog eens regen bij.

Vlaardingen, 12 augustus – Dit is mijn laatste Bericht uit Holland, want morgen stap ik op het vliegtuig naar Bangkok met een tussenstop in Dubai. Verwacht van mij geen samenvatting of evaluatie van mijn verblijf in Holland. De serie begon abrupt en eindigt abrupt. In Thailand hervat ik mijn serie Columns uit Thailand: observaties van het dagelijkse leven in een stad die elk jaar (ik meen) 2 cm zakt. Maar daar heb ik geen last van. Evenmin heb ik last van de files, want ik reis doorgaans per metro die als enige ‘nadeel’ heeft dat de airconditioning soms op wintertemperatuur staat. Da’s rillen, maar nooit erg lang.

Vlaardingen, 11 augustus – Merkwaardige overeenkomst. Twee balkons, 9.034 km (hemelsbreed) van elkaar verwijderd, kampen met hetzelfde euvel: duivenkak. De Thaise duiven zijn slim. De klusjesman van het hotel had er verticale draden gespannen, maar na een tijdje ontdekten ze dat ze er tussendoor konden kruipen. Mijn vriendin, inmiddels teruggekeerd op ons honk, meldde telefonisch dat ze de air-conditioning kast hadden onder gescheten.  Toen ik twee maanden geleden in mijn huis in Vlaardingen terugkeerde, lag er een berg duivenkak. Inmiddels keihard geworden, dus gemakkelijk te verwijderen. Een grote witte plek in het beton herinnert aan hun vandalisme. Wegjagen leverde slechts korte tijd soelaas, maar het tij is gekeerd. De laatste weken blijven ze weg.

Vlaardingen, 10 augustus – Ik peins soms over de meest onbenullige, triviale zaken. Neem de wc-rol. De rollen die in de winkel te koop zijn, zijn geperforeerd. Maar in horeca-gelegenheden hangen doorgaans grote rollen waarvan het papier niet geperforeerd is. Dat bemoeilijkt het afscheuren.  Ik vraag me af: wat is economischer, dus goedkoper: geperforeerd of niet geperforeerd? En nog iets: bij sommige mensen hangt het losse deel aan de voorkant, bij anderen en ook bij mij aan de achterkant. Wat is beter? Mijn toenmalige leraar natuurkunde op de HBS heeft die vraag eens bij het vak mechanica voorgelegd. Welke stand vereist de minste inspanning? Het antwoord weet ik niet meer.

Vlaardingen, 9 augustus – Ik houd niet van dikke boeken, maar nu ik tot pagina 581 ben gevorderd van het Verzameld werk van Willem Elsschot (768 pagina’s inclusief Verzen), valt de dikte alleszins mee. Weinig komt bekend voor. Las ooit een stukje van Villa des Roses en Lijmen, Het Been, maar dat een van de bewoners van het pension al in hoofdstuk 7 in de tuin een eind aan zijn leven maakte en een ander keukenmeid Louise bezwangerde was nieuw voor mij. Ik twijfel of ik het boek meeneem om in Dubai de overstaptijd van vijf uur en een kwartier door te komen. ’t Is toch een heel gewicht, zo’n pil en ik ben niet de sterkste.

Vlaardingen, 8 augustus – Roken kan uw ongeboren kind doden. Tabaksrook bevat meer dan 70 stoffen die kanker veroorzaken. Bescherm kinderen: laat hen niet uw rook inademen. Roken beschadigt uw gebit en tandvlees. Rokers sterven jonger. Roken vergroot de kans op impotentie. Kinderen van rokers gaan zelf vaak roken. Roken veroorzaakt 9 van de 10 gevallen van longkanker. Stop nu – blijf leven voor je naaste familie en vrienden. Roken verstopt uw slagaderen. Roken brengt u en anderen rondom u ernstige schade toe. Roken is dodelijk – stop nu. Beste rokers, duidelijk zo?

Vlaardingen, 7 augustus – Vrijdag werd ik uitstekend bediend door de NS: geen vertragingen en korte overstaptijden in Rotterdam en Utrecht, zowel op de heen- als terugreis. De reis Utrecht-Bussum-Zuid voerde door een groene corridor, hier en daar onderbroken door uitkijkjes op weiden met koeien en paarden, boerderijen en bedrijven. De buitentemperatuur was 21 graden, de binnentemperatuur 26 graden. De reis had wat mij betreft nog langer mogen duren dan de tijd die de dienstregeling aangaf. Nederland is toch wel een mooi land, dacht ik. Maar het was dan ook zonnig en niet kil zoals een dag eerder, want toen vond ik Nederland geen mooi land.

Vlaardingen, 6 augustus – Jeugdsentiment (niet in chronologische volgorde): Penny wafels, gevulde koek, veterdrop, polkabrokken, moccaboontjes, pinda’s pellen, mixer schoon likken, uierboord, brood met jus, bramen plukken (op de Veluwe), Brinta (ontbijt padvinderskampen), poffertjes, huisgemaakte huzarensalade (tractatie verjaardag), mosselen, eten wat de pot schaft (m.u.v. tuinbonen), levertraan (gevolgd door schepje suiker), lange kousen, wollen hemdje, Friese doorlopers, ijsbloemen op de ramen, poncho, dubbeltje (?) voor de zending, zondagsschool, jeugdkerk, kamperen in de sneeuw (1 nacht), jeugdherberg, corvee, volksdansen, pianoles, mondharmonicales, volleybal, gymnastiek, roeien, wrikken, zeilen, zwemwedstrijden, de eerste natte droom, pijp met zoete tabak (merk?), Bob Evers serie (alle delen), punniken, ‘Akela, wij doen ons best’, ‘Een padvinder is rein in gedachten, woord en daad’, koekkruimels, Trix modelspoorbaan met berg, Falck huisjes en 2 locomotieven, lego, Meccano, Dinky Toys, Mens erger je niet, enzovoort.

Vlaardingen, 5 augustus – Het toilet op station Vlaardingen-centrum is defect. Een hangslot verspert de toegang. Een sticker van ProRail zegt dat aan het herstel wordt gewerkt. Daar nemen ze dan wel de tijd voor want het defect werd al op 20 mei gemeld. Gelukkig had ik geen hoge nood en zou ik die wel gehad hebben, dan had ik in Rotterdam CS kunnen afwateren ad 70 cent (voorheen 50 cent). Ik begrijp nu ook waarom veel treinen vertraging hebben. Wat anders kun je verwachten van een bedrijf dat na twee maanden nog niet eens een toilet kan repareren.

Vlaardingen, 4 augustus – (Vervolg van gisteren) Bij Barclay bestelde ik een koffie en nadat de menukaart was gebracht een ‘rijk gevulde vissoep’. De koffiebonen moesten nog in Brazilië geplukt worden en de vis moest nog gevangen worden, zo lang duurde het voor het bestelde voor mijn neus stond. De aanduiding ‘rijk gevuld’ leek me wat overdreven, want ik telde twee mosselen en drie kleine mootjes vis. Maar laat ik daarover niet klagen, want ik zat droog, je mocht er roken en de ober informeerde halverwege of alles naar wens was. Niettemin smaakte de vissoep goed, alhoewel die niet de naam boullabaisse verdiende.

Vlaardingen, 3 augustus  – Ik was in Rotterdam. Het miezerde de hele dag en het was fris. In de Karel Doormanstraat streek ik neer op een (overdekt) terras met uitzicht op het bioscooppakhuis Pathé Imax. Een spandoek meldde dat de Karel Doormanstraat de ‘winkelste’ straat van Rotterdam is. Ja, die reclamejongens zijn me creatief. Karel Doorman, las ik verder, was een Nederlandse zeeheld die van 1889 tot 1942 leefde. Ik weet alleen dat hij gezegd zou hebben ‘Ik val aan, volg mij’, toen hij met zijn vloot de Jappen aanviel. Echte helden gaan voorop, laffe helden vallen in het commandocentrum op een plotkaart de vijand aan. (Wordt vervolgd)

Vlaardingen, 31 juli – Na anderhalve week zomer is het kwik weer gedaald tot herfst temperatuur. Dat betekent nadenken over mijn kledingkeuze, iets wat ik in Bangkok zelden hoef te doen. Tal van Vlaardingers lopen nog in zomertenue (korte broek, T-shirt of hemd), maar ik trek een warme  pullover over mijn overhemd en draag een jack. Nog twee weken te gaan en dan vertrek ik. Om de lange overstaptijd in Dubai te overbruggen, neem ik het verzameld werk van Willem Elsschot mee. Zorgvuldig geformuleerd proza, zij het een beetje traag. Ik heb deze vakantie veel boeken gelezen. In BKK komt het er niet van. Als ik Nieuws uit Thailand heb gemaakt, ben ik leesmoe.

Vlaardingen, 30  juli – Iemand was zijn bijl kwijtgeraakt, en hij verdacht de buurjongen. Hij observeerde hoe de jongen liep: typisch iemand die een bijl heeft gestolen. Zijn gelaatsuitdrukking: typisch die van een bijlendief. Zijn woorden: typisch die van een bijlendief. Wat de jongen ook deed, zijn hele houding, alles wees erop dat hij de bijl had gestolen.
Niet veel later was de man in de vallei aan het graven en vond hij zijn bijl. De volgende dag zag hij de jongen opnieuw: zijn gedragingen en zijn houding deden hoegenaamd niet meer denken aan die van een bijlendief. (De Geschriften van Liezi, de taöistische kunst van het relativeren, ca 400 voor Chr.)

Vlaardingen, 29  juli – GRAFSCHRIFTEN
Op Karel 1 (De Engelse koning Charles, 1625-1649, werd onthoofd)
Daar men mij van mijn hoofd heeft ontbloot,
zo vind ik mijn kist toch wel wat al te groot.

Op Poot (Nederlands dichter, 1689-1733)
Hier ligt Poot:
hij is dood.

Op iemand ontevreden
Zeg, wandelaar, zeg,
je moet niet denken, dat ik voor mijn plezier hier leg.

OPSCHRIFT OP UITHANGBORD
Alle mensen hebben geen verstand van bier,
doch die er verstand van hebben, die komen hier.
(De Schoolmeester, 1808-1858)

Vlaardingen, 27  juli – OP HET ONTVANGEN VAN NIEUWE HARING
O haring met uw pekelsmaakje,
o hartverkneutrend zeeziek snaakje,
hoe dorstig, hoe gelukkig maak je
de maag die van uw lekkers houdt.
Gij zijt een fraai en snoeprig visje
in ’t keurlijk peterseliedisje,
een malse beet voor jong en oud.
Geef andren spekstruif of pasteitjes,
of Franse leverlekkernijtjes,
geef andren haas- of hertenbout,
of wel doortruffeld zwijnenpootje,
mij is uw lieflijk middelmootje
het fijnst banket, en zoet uw zout.
(De Schoolmeester, 1808-1858)

Vlaardingen, 26  juli – Al een week zomer. Wat een zegen. Als dat zo doorgaat, wil ik niet eens terug naar Thailand. Zondag maakte ik met een goede vriend een wandeling van het centrum (van Vlaardingen) naar het Delta Hotel, een hotel dat over het water van de Nieuwe Maas uitsteekt en claimt een aanvaringsverzekering te hebben. Op de Maasboulevard was een vlooienmarkt, aangekondigd als ‘Gezellige Snuffelmarkt + Kofferbakverkoop’. Zelden zo’n verzameling troep bij elkaar gezien: kleding, grammofoonplaten, boeken, beeldjes, prullaria, enzovoort. Op het balkon van het hotel in de schaduw dronken we koffie en aten appeltaart, terwijl binnenvaartschepen, tankers en een vrachtferry naar Engeland langs voeren. Gelukkig geen aanvaring.

Vlaardingen, 25  juli – Uit De geschriften van Liezi, de taoïstische kunst van het relativeren (ca. 400 voor Chr.)
Yang Zhu’s jongere broer Bu ging uit, gekleed in een witte zijden jas. Omdat hij in een regenbui terechtkwam, deed hij zijn witte jas uit en keerde gekleed in een zwarte zijden jas terug. Zijn hond herkende hem niet en blafte naar hem terwijl hij op hem toeliep. Yang Bu werd kwaad en wilde de hond slaan, toen Yang Zhu zei: ‘Sla hem niet! Jij zou toch hetzelfde doen. Stel dat je hond daarnet wit was weggegaan en zwart terugkeert, zou jij dat dan niet heel bizar vinden?’

Vlaardingen, 24  juli – Voorbeelden van kinderlijke liefde, Lu Xun (1881-1936)
In zomernachten had hij geen klamboe,
Maar hij joeg de muggen, hoeveel ook, niet weg.
Hij liet ze zich volzuigen aan zijn bloed,
Opdat ze niet de nachtrust van zijn ouders zouden storen.

Hoog en vooraanstaand, zo was hij in de wereld bekend.
Zijn leven lang diende hij zijn ouders liefdevol.
Eigenhandig maakte hij de kamerpot schoon,
Een dienstmeid had hij daarbij niet nodig.

Vlaardingen, 23  juli – Twee gedichten van Bai Juyi (772-846)
Om middernacht zijn bed en deken kil,
Ik lig alleen en kan de slaap niet vatten.
De wierook in de korf is uitgebrand
En tranen druppen op mijn doek als ijs:
Omdat mijn schaduw me gezelschap biedt
Zal ik de hele nacht de lamp niet doven

O, vele kwalen, vele zorgen ken ik in mijn hart,
Nog voor ik oud van jaren ben wordt nu mijn haar al dun.
Maar waarom zou ik treuren dat het uitvalt bij het kammen?
Als het niet uit zou vallen werd het vast en zeker grijs.

Vlaardingen, 20  juli – Ik heb een gast aan tafel, een ongenode gast. Hij kwam zomaar binnen, belde niet aan, maar was er ineens. Stelde zich ook niet voor, maar nam gelijk bezit van mijn eettafel. Trippelde over het boek dat er lag, mijn toilettasje (nooit opgeruimd sinds mijn terugkeer naar Nederland), mijn dagboek, mijn balpen en vulpen – geen enkel voorwerp op de tafel was veilig voor hem. Of hij naar iets op zoek was, weet ik niet, maar hij maakte wel een nerveuze indruk en een planmatige route kon ik ook niet ontdekken. Als alleenwonende is het leuk om bezoek te krijgen, zelfs van een vlieg, maar ze moeten wel hun mond open doen.

Vlaardingen, 18  juli – Zaterdag kocht ik een ijsje bij Winzo, de oudste [?] ijssalon van Vlaardingen. Twee smaken: straciatella en pistache. Op het bankje aan de overzijde van de straat lepelde ik het bakje leeg. Ik moest denken aan ijssalon Gelateria Ghignoni in Soi Thaniya, een zijstraat van de Silomweg. Op internet wordt het ijs geroemd als het beste ter wereld. Op zondag zag ik op de Westhavenplaats een werknemer van café Hertog Jan het terras vegen. Ik moest denken aan soi Twilight waar de straat aan het begin van de avond de straat wordt geveegd voordat het uitgaansleven losbarst. Zelfde handeling, andere bezem. Thailand blijft me achtervolgen.

Vlaardingen, 17  juli – Ik lag in het ziekenhuis. Elk bed had een eigen tv-schermpje met 34 kanalen. Ik keek naar Wimbledon, de Tour de France en mannen die volstrekt nutteloze producten verkochten. Ze waren allemaal vergezeld van vrouwen die kirden van plezier bij hun demonstratie. Een man demonstreerde een koekenpan, die geen olie nodig heeft om een eitje te bakken. Een Aziatisch uitziende meneer prees de lof van vibrerende massage ‘handjes’ en er was iemand die in een blender een vruchtensapje mixte. Ik wantrouw standwerkers. Ik ken ze ook van de markt. Daar lijkt het allemaal een fluitje van een cent , maar thuis valt dat vies tegen.

Vlaardingen, 16  juli – Een mol bij de politie in Weert, een agent van het Haagse politiekorps, die informatie doorspeelde aan de onderwereld en een wethouder te Roermond die veroordeeld is wegens zijn nauwe banden met een zakenman. Met een zeker satanisch genoegen constateer ik (en dat op 1 dag in de krant) dat Nederland niet-corruptievrij is. Het is nog niet zo erg als In Thailand, want daar is corruptie endemisch. Het grootste schandaal heeft betrekking op de afvalwaterzuiveringsinstallatie Khlong Dan, nooit afgebouwd. Ook een mooie: de aanschaf van brandweerwagens door de gemeente Bangkok. Ze staan te roesten op de kade. Voor een journalist heerlijke affaires om over te schrijven.

Vlaardingen, 15  juli – De duiven die illegaal op mijn balkon neerstrijken, worden steeds brutaler. Laatste incident: één had kans gezien via de openstaande balkondeuren en mijn voorkamer naar de keuken te vliegen. Geen gemakkelijke route want dat betekende tweemaal linksaf slaan. Na enkele mislukte vangpogingen lukte het me het dier, toen het tegen het raam vloog, te vangen in een emmer. Plastic tasje tussen emmer en raam geschoven en de duif op het balkon gelost. Schade nihil. Ik hoop dat duif zijn lesje geleerd heeft en het niet weer probeert. Het paar is trouwens weer herenigd (zie FB van 1 juli). Misschien hebben ze mediatie gezocht.

Vlaardingen, 14  juli – (Vervolg van gisteren) … makreel, bitterballen (maar die zijn niet bitter), camembert, halfvolle melk, lekkerbek. Heb al een keer poffertjes gegeten (wanneer was de laatste keer: 40 jaar geleden?). Nu nog mosselen (naturel, geen sausjes a.u.b.), zalm, kroketten. Tja, regen en koude mogen deze vakantie dan wel even onaangenaam maken als die van vorig jaar; de culinaire geneugtes vergoeden veel. Maar niet alles, want ik zal blij zijn als ik over een maand naar het land van de Zon kan terugkeren, nadat mosselen, zalm en kroketten mijn smaakpapillen hebben beroerd.

Vlaardingen, 13  juli – Gisteravond om 23.05 uur had ik trek in een rolmops. Maar waar kun je op dat tijdstip een rolmops vinden? In Bangkok zou ik in 7-Eleven terecht kunnen, maar ze verkopen geen rolmopsen. Wel zoet banket en mierzoete softdrinks. Zelfs de soymilk die ik graag drink, is te zoet. Zo is het altijd wel wat. Het ene land heeft te veel van dit en te weinig van dat en het andere land idem, maar dan gespiegeld. Deze vakantie geniet ik van de haring (die dit jaar een hoog vetgehalte heeft), aardbeien (sappig en zoet), olijven, paté, roti, spinazie à la crème, gerookte …  (Wordt morgen vervolgd)

Vlaardingen, 12  juli – (Na een onderbreking van negen dagen) Zondag was het lente, maandag was het herfst. De straten lagen bezaaid met bladeren. Het weer in Holland is onvoorspelbaar, zo onvoorspelbaar als een … (vul maar in). Elke ochtend is de vraag: wat trek ik aan? Overhemd, overhemd plus lamswollen trui, overhemd plus wintertrui? Wel of geen sjaal? In Bangkok is dat geen vraag. Bijna elke dag kan ik gekleed in slippers, korte broek en T-shirt (merk Jockey) de straat op. Kan alleen nog wel eens in de metro tegenvallen, wanneer de airco er loeit.

Vlaardingen, 3 juli – Je hebt van die dagen. Ja, van die dagen. U begrijpt niet waarover ik het heb? Neem afgelopen vrijdag. Er hing een laag grijs wolkendek, geen spatje zon de hele dag en zo nu en dan een fikse regenbui. Maar dat was nog niet het ergste: het was koud! Het enige wat ik dacht, was: IK WIL TERUG. Toen ik ’s avonds naar één van mijn twee stamcafés liep, was het minder koud dan overdag. In het café was het warm. Ik bestelde koffie, die zoals altijd vergezeld ging van een stukje boterkoek, en een portie bitterballen. Rare combinatie? Boterkoek=lekker, bitterballen=lekker. Tweemaal lekker is lekker.

Vlaardingen, 2 juli – Na Australië en Thailand heeft ook Nederland de boude maatregel genomen om sigarettenpakjes te voorzien van plaatjes. In Thailand ging dat niet zonder slag of stoot, want de fabrikanten lagen dwars: eerst toen de plaatjes verplicht werden gesteld, en daarna toen het formaat werd vergroot naar 80 procent van het pakje. Ik heb nu drie Nederlandse plaatjes gezien: van een aangetast oog, zwart geblakerde longen en een baby in vaders armen die als een paling wordt gerookt. Het zijn levensechte plaatjes, in tegenstelling tot de Thaise die op photoshop zijn geconstrueerd. Er is nog een belangrijk verschil: de prijs, maar daar zeg ik niets over.

Vlaardingen, 1 juli – Behalve de vlieg die ik gisteren noemde, heb ik nog een ongenode gast. Een duif. Die strijkt regelmatig neer op een randje voor het raampje boven de keukendeur op mijn balkon. Als dank voor mijn gastvrijheid kakt hij het balkon onder. Toen ik twee weken geleden terugkeerde uit Thailand, lag er een flinke stapel, inmiddels hard geworden kak. Toen zaten er twee duiven, maar blijkbaar is het paartje gescheiden want de laatste tijd zit er één. Het meest irritante aan dat beest is het gekoer. Dat gaat maar door, het houdt niet op. Ik verlang naar de dag waarop ik (zoals Toon Hermans) kan zeggen: de doif is dood.

Vlaardingen, 30 juni – In mijn keuken vliegt een vlieg. Lekker belangrijk, zult u zeggen. Jazeker, want de vlieg doet me denken aan restaurant Sarica waar ik regelmatig eet (nu: at). Het personeel daar is zeer bedreven in het dood meppen van vliegen met een vliegenmepper. Zelden ontkomen vliegen er aan hun voortijdig levenseinde. Ook mijn vriendin is daarin zeer ervaren en kundig. Maar mij lukt het nooit. Toch probeer ik hen te imiteren. Dus de mepper op een afstand van circa 25 cm van de vlieg brengen (vliegen zijn blijkbaar kippig) en dan de genadeklap uitdelen. Maar ik ben blijkbaar niet snel genoeg. Mijn keukenvlieg haalt dus wel zijn oude dag.

Vlaardingen, 29 juni – Wie de film The Birds (1963) van Alfred Hitchcock heeft gezien, kent het onheilspellende beeld: tientallen kraaien, gereed voor de aanval. De film vertelt het verhaal van een driehoeksrelatie die plotseling omslaat in een rampenfilm wanneer duizenden kraaien en meeuwen een klein dorpje terroriseren. Elke keer als ik door Vlaardingen loop, verschijnen de filmbeelden op mijn netvlies. Want wat zijn er veel duiven en meeuwen plus de nodige kauwtjes. Vooral de meeuwen zijn hondsbrutaal: elke vuilniszak wordt deskundig gesloopt. En duiven schamen zich niet om hun kak op straat te deponeren. Hitchcock moet een vooruitziende blik hebben gehad.

Vlaardingen, 28 juni – Onkruid vergaat niet. Hoe waar die uitdrukking is, ontdek ik in Vlaardingen. Tussen straatstenen en stoeptegels tieren onkruid en mos welig, waardoor de stad een enigszins verwaarloosde indruk maakt. Er zal wel niet gespoten mogen worden en de Arbo zal wel gebruik van het aardappelschilmesje afraden om de ruggetjes van plantsoenwerkers te ontzien. In buurgemeente Schiedam had destijds een wethouder als stelling: als ergens onkruid groeit, lopen er geen mensen, dus hoef je het ook niet weg te halen. Daar zit wat in, maar het Vlaardings onkruid trekt zich er niets van aan. Niet verwonderlijk, want Schiedam en Vlaardingen zijn van oudsher water en vuur.

Vlaardingen, 27 juni – Las in de krant dat Nederland de strijd heeft aangebonden tegen pesten. De nieuwe wet Veiligheid op school vereist dat scholen maatregelen nemen tegen pesten. Wanneer ze dit nalaten, krijgen ze bezoek van de Onderwijsinspectie. De nalatige scholen worden niet beboet, maar in het uiterste geval kunnen ze wel gekort worden op hun financiering. In Thailand wordt niet alleen gepest, maar bevechten leerlingen van rivaliserende beroepsopleidingen elkaar. Daar zijn al doden en gewonden bij gevallen. Recent heeft de premier gedreigd met gevangenisstraffen en/of boetes voor de vechtersbazen. De ouders moeten een borgsom storten en ervoor zorgen dat hun kroost zich voortaan gedraagt. Misschien een ideetje voor Nederland?

Vlaardingen, 26 juni – (Vervolg van gisteren) Vorayudh moet met een zilveren lepel in de mond zijn geboren. Zijn kostje leek gekocht met een puissant rijke (groot)vader. Maakt de aanrijding daaraan een eind? Waarschijnlijk niet. Dood door schuld en hit-and-run (doorrijden na een ongeluk zonder het slachtoffer hulp te verlenen) zijn de enige twee rechtsgronden waarop hij veroordeeld kan worden. Als hij 15 jaar spoorloos blijft, zijn ze verjaard. Vervolging wegens overschrijding van de maximumsnelheid kan niet meer (politie en/of OM lieten de verjaringstermijn van een jaar verlopen). Rijden onder invloed kan niet bewezen worden. Hij meldde zich pas de volgende dag en zei pas thuis na de aanrijding naar de fles te hebben gegrepen.

Vlaardingen, 25 juni – Thailand blijft me achtervolgen in Nederland. Ik zoek er niet naar, heb er ook geen behoefte aan, maar het gebeurt gewoon. Spontaan. Zo zag ik op de deur van een groenteboertje in de buurt een sticker met de tekst Red Bull geeft je vleugels. Dat drankje is ontwikkeld door een Thai, die er een groot fortuin mee heeft vergaard. Zijn kleinzoon is veel in het nieuws (geweest) omdat hij in september 2012 met zijn Ferrari een motoragent dood reed. Vorayudh is nog steeds op vrije voeten; zijn huidige verblijfplaats is zelfs onbekend. Het is een schoolvoorbeeld van klassejustitie. Vertel er morgen meer over. (Wordt vervolgd)

Vlaardingen, 23 juni – Ik heb eens een rekensommetje gemaakt. Men zegt: De ziel reist met de snelheid van een paard. De gemiddelde snelheid van een paard in stap is 100 meter per minuut. Dat is 6 km per uur. De afstand Thailand-Nederland is circa 9.000 kilometer. Dus de ziel doet er – als ik het goed uitreken – 62,5 etmalen over om Nederland te bereiken. Dat betekent dat de ziel arriveert op de dag dat ik weer voet op Thaise bodem zet. In Thailand kan ik mijn ziel pas weer medio oktober begroeten. Vier maanden zielloos rond lopen. Voor een vakantie in Holland moet je wel wat overhebben.

Vlaardingen, 21 juni – Ik wilde bij een kruispunt oversteken (niet diagonaal, Jan), toen een auto naderde waarvan de rechter richtingaanwijzer knipperde. Ik dacht: Die slaat rechtsaf. En inderdaad: hij sloeg rechtsaf. Daarna kon ik veilig oversteken. In Thailand zou ik dat niet gedacht hebben. Vooral motorfietsers vergeten nog wel eens hun richtinsaanwijzer uit te zetten. Ook richtingaanwijzers van auto’s vertrouw ik er niet. Op verkeersgebied ben ik een ongelovige Thomas. Eerst zien, dan geloven. Toeristen die dit niet weten, zeggen daarom dat het verkeer in Thailand LEVENSGEVAARLIJK is. Maar dat is het alleen als je Nederlands denkt.

Vlaardingen, 20 juni – Ik zou elke dag een column kunnen schrijven over het weer. Neem zaterdag: kippenvel en paraplu weer en de hele dag een grijze hemel. Als het had gekund, zou ik stante pede op het vliegtuig zijn gestapt. Terug naar Bangkok. Terug naar de zon die heilzaam is voor mijn spieren en gewrichten. Maar ook daar zou ik elke dag over het weer kunnen schrijven. Over de hitte, waar je moe van wordt zelfs als je niets doet. Over de koud-waterkraan die overdag warm water levert. En nu het  regenseizoen is begonnen over de donder, bliksem en stortbuien. Wat zouden dat vervelende columns zijn.

Vlaardingen, 19 juni – Ik ga nog even door met mijn vergelijking Thailand-Nederland. Als ik in Thailand wandel, wisselt mijn kijkrichting voortdurend: ik kijk naar boven om te voorkomen dat ik tegen afdakjes met enge stangen aanloop en ik kijk naar beneden om te voorkomen dat ik struikel over putdeksels en scheef liggende tegels. In Nederland hoef ik alleen naar beneden te kijken om te voorkomen dat ik in hondenpoep trap. Putdeksels liggen niet midden in het voetpad maar aan de stoeprand. Ik loop hier meer dan in Thailand, maar er zijn hier dan ook geen motortaxi’s en de Thaise anti-loop temperatuur van 35 graden plus ontbreekt.

Vlaardingen, 18 juni – Telefoonzombies zijn een internationale plaag, maar zolang ze niet aan mijn tafel zitten, heb ik er geen last van. De zombiewedstrijd Thailand-Nederland wordt glorieus gewonnen door Thailand. Wat ik tot nu toe aan zombiegedrag heb gezien in mijn omgeving, valt erg mee. Zeker in verhouding tot Thailand, waar de verslaving aan spelletjes als Candy Crunch via de navelstreng wordt toegediend. Wist u trouwens dat de telefoonzombie is gemuteerd? Ik doel op de selfiezombie, de Narcissus van de 21ste eeuw. Ze fotograferen zichzelf op armlengte of gebruiken een stok om de afstand te verlengen. What comes next?

Vlaardingen, 17 juni – Gisteren scheen een bescheiden zonnetje en zag ik de eerste melkflessen oftewel spierwitte benen. Een enkeling droeg zelfs een hemd dat bij mij verborgen ging onder een jack, pullover en overhemd. Ik draag in Nederland nooit een korte broek, want ik wil de melkflessen niet jaloers maken. Mijn benen hebben een gezonde, bruine kleur, alhoewel ik mij in Thailand niet eens bezondig aan zonnen. In Thailand dragen alleen toeristen en expats een korte broek (ik ook), Thaise mannen zie je – althans in de grote stad – zelden in een korte broek. Een bruine huid betekent: je bent een boertje van buuten en daar wil je als stedeling niet mee geassocieerd worden.

Vlaardingen, 16 juni – (Vervolg van gisteren) Behalve het temperatuurverschil en de stilte van mijn woonplaats zijn er nog meer opvallende verschillen met Thailand. De treinen rijden op tijd – althans de treinen die ik maandag (Schiphol-Rotterdam-Vlaardingen) en dinsdag (Vlaardingen-Rotterdam-Lombardijen v.v.) nam. Ze zijn aanzienlijk mooier en comfortabeler dan de Thaise treinen. Minpuntje:  ze zijn bewerkt door graffity-kunstenaars/vandalen. In de kiosk op het perron was de cappuccino gratis, dus hoefde alleen mijn saucijzenbroodje af te rekenen, een lekkernij die [voor zover ik weet] in Thailand niet te koop is. Dat geldt ook voor haring en Dobbe kroketten, maar daaraan moet ik mij nog te buiten gaan.

Vlaardingen, 15 juni – Om mijn trouwe lezers van Columns uit Thailand niet te laten verkommeren, zal ik zo nu en dan een Bericht uit Holland schrijven. Maandag landde ik in Nederland en dacht: Een goed begin is het halve werk, want het was aangenaam fris en niet koud. Maar dinsdag bleek het gezegde al niet te kloppen: kou en regen straften me. Afgezien van het temperatuurverschil  (in Bangkok was het elke dag 35 graden plus) valt vooral de stilte op. In Vlaardingen heerst de stilte van een begraafplaats. Maar laat ik niet al kritisch zijn op mijn woonplaats. Stel je voor dat ik tot persona non grata wordt verklaard. Wie zou dat willen? (Wordt vervolgd)